"ถังที่แตกร้าว"

                  ชายจีนคนหนึ่งแบกถังน้ำ 2 ใบ ไว้บนบ่าเพื่อไปตักน้ำที่ริมธาร  ถังน้ำใบหนึ่งมีรอยแตก  ในขณะที่อีกใบหนึ่งไร้รอยตำหนิ  และสามารถบรรจุน้ำกลับมาได้เต็มถัง  แต่ด้วยระยะทางอันยาวใกลจาก
ลำธารกลับสู่บ้าน  จึงทำให้น้ำที่อยู่ในถังใบที่มีรอยแตกเหลืออยู่เพียงครึ่งเดียว

                   เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ดำเนินมาเป็นเวลา 2 ปี เต็มที่  คนตักน้ำสามารถตักน้ำกลับบ้านได้ 1 ถัง
ครึ่ง  ซึ่งแน่นอนว่าถังน้ำใบที่ไม่มีตำหนิจะรู้สึกภาคภูมิใจในผลงานเป็นอย่างยิ่ง

                   ในขณะเดียวกันถังน้ำที่มีรอยแตก  ก็รู้สึกอับอายต่อความบกพร่องของตัวเอง  มันรู้สึกโศรก
เศร้ากับการที่มันสามารถทำหน้าที่ได้เพียงครึ่งเดียว ของจุดประสงค์ที่มันถูกสร้างขึ้นมา

                   หลังจากเวลา 2 ปี  ที่ถังน้ำที่มีรอยแตก  มองว่าเป็นความล้มเหลวอันขมขื่น  วันหนึ่งที่ข้าง
ลำธารมันได้พูดกับคนตักน้ำว่า  "ข้าฯรู้สึกอับอายตัวเอง เป็นเพราะรอยแตกด้านข้างของตัวข้าฯ  ทำให้
น้ำที่อยู่ข้างในไหลออกมาตลอดเส้นทางที่กลับไปยังบ้านของท่าน"

                    คนตักน้ำตอบว่า   "เจ้าเคยสังเกตุหรือไม่ว่า มีดอกไม้แบ่งบานอยู่ตลอดเส้นทางในด้าน
ของเจ้า  แต่กลับไม่มีดอกไม้อยู่เลยในอีกด้านหนึ่ง  เพราะข้าฯรู้ว่าเจ้ามีรอยแตกอยู่  ข้าฯจึงได้หว่าน
เมล็ดพันธ์ดอกไม้ลงข้างทางเดินด้านของเจ้า  และทุกวันที่เราเดินกลับ.....เจ้าก็เป็นผู้รดน้ำให้กับเมล็ด
พันธ์เหล่านั้น"

                     "เป็นเวลา 2 ปี ที่ข้าฯสามารถที่จะเก็บดอกไม้สวย ๆ เหล่านั้น กลับมาแต่งโต๊ะกินข้าว  ถ้า
ปราศจากเจ้าที่เป็นเจ้าแบบนี้แล้ว......เราก็คงไม่อาจได้รับความสวยงามแบบนี้ได้"

                      "คนเราแต่ละคนย่อมมีข้อบกพร่องที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง  แต่รอยตำหนิ และข้อบก
พร่องที่เราแต่ละคนมีนั้น  อาจช่วยทำให้การอยู่ร่วมกันของเราน่าสนใจ  และกลายเป็นบำเหน็จรางวัลของชีวิตได้   สิ่งที่ต้องทำก็เพียงแค่ยอมรับคนแต่ละคนในแบบที่เขาเป็น  และมองหาสิ่งที่ดีที่สุดในตัว
ของพวกเขาเหล่านั้น  เท่านั้นเอง"

"มองโลกหลาย  ๆ ด้าน  เพราะคนเราไม่ได้มีแต่ข้อเสียเท่านั้น"

(จริง ๆ)