"อัมพร ด้วงปาน" ราษฎรบำนาญ

"อัมพร ด้วงปาน" ที่เป็นเพียงอดีตภารโรง อดีตกำนัน แต่เป็นวิทยากรบรรยายให้นายกประเทศไทย ไม่ว่านายชวน หรือแม้แต่พ.ต.ท.ดร.ทักษิณ

ลุง อัมพร เล่าว่า การทำงานที่คลองเปียะนั้นเริ่มต้นขึ้นเมื่อ ปี 2523 ตอนนั้นในหมู่บ้านมีอยู่เพียง 10 หมู่ ประชากรเพียง 3000 คน ได้จัดตั้งกลุ่มออมทรัพย์ขึ่นมาเนื่องจากไม่เชื่อมั่นในกลไกการทำงานของรัฐ ที่ได้ตั้ง ธกส.ขึ้น ลุงอัมพร มองว่าเงินของธนาคารนั้นอย่างไรเสียก็ยังเป็นของคนนอก ไม่ใช่เงินทุนของตัวเอง ทำอย่างไรก็ไม่ยั่งยืน

ลุงอัมพร จึงเริ่มต้นตั้งกลุ่มขึ้นมามาสมาชิกรุ่นแรกเพียง 51 คน มีการออมกันทุกวันที่ 1 ของเดือน ค่อยๆสร้างความเชื่อมั่น ปรับปรุงกติกา มีการให้เงินเพื่อหมุนเวียนกันยืม ใช้แนวคิด สร้่างทำนบกันเงินไม่ให้ไหลออกนอกพื้นที่

"เริ่มต้่นด้วยการรู้รักสามัคคี หากพลังความสามัคคีไม่มี การพัฒนาไม่เกิด" ลุงอัมพรว่า

และ ยังบอกอีกว่า เราต้องเชื่อมั่นในความเป็นผู้นำ แสวงหาทั้งผู้นำธรรมชาติ ผู้นำท้องที่ ผู้นำศาสนา ผู้นำเหล่านี้จะต้องถอดอคติในใจออกไปให้หมด

"ยกระดับจิตใจ ให้อยู่เหนือความโลภ โกรธ หลง หากผู้นำเรามีลักษณะเช่นนี้ จะทำให้ชุมชนมีความเชื่อมั่น"

หากไม่จำเป็น อย่าขายที่ดิน นั่นเพราะดินเป็นฐานชีวิตของสัตว์โลก ลุงอัมพรเชื่อเช่นนั้น

ทุกวันนี้คนคลองเปียะจะไม่มีใครขายที่ให้คนข้างนอก หากมีใครบอกขาย กลุ่มออมทรัพย์จะซื้อเอาไว้ให้เป็นที่สาธารณะนำมาใช้ประโยชน์

ลุงอัมพร เชื่อว่าความพอเพียงที่แท้จริงก็คือ การที่เรามีปัจจัย 4 พอเพียง

เรานั่งฟังไปคิดไป ลุงถามเราว่าปัญหาพื้นฐานในชีวิตคืออะไร?

ลุงไม่ตอบแต่ชี้ให้เราเห็นว่า ทุกวันนี้เราจะสร้างรากฐานชีวิตไม่ได้หากเราไม่มีทุนเป็นของเราเอง

"เงินเป็นปัจจัยการพัฒนา ลุงใช้เงินเป็นเครื่องมือในการพัฒนา นำไปเป็นทุนเสริมอาชีพ การศึกษา สุขภาพ สวัสดิการ"

ปัจจุบันคลองเปียะมีเงินจากการออมทรัพย์ 250 ล้านบาท มีสมาชิก 7200 คน มีกำไรสุทธิ(ปีนี้) 27 ล้านบาท

"เรา ต้องมีหลักประกันในชีวิต จากการที่เรามีทุนของตัวเอง ลุงวางเป้าหมาย สร้างความมั่นคงให้ สมาชิกต้องมีสวัสดิการ มีเงินเดือน มีบำนาญ"

ทุกวันนี้ลุงทำได้ดังฝัน สมาชิกทุึกคนเจ็บไข้ได้ป่วยเบิกได้ไม่มีเพดานเงิน ทุกวันนี้ลุงอัมพร กินบำนาญจากเงินออมทรัพย์ของกลุ่มเดือนละเกือบ 2 หมื่นบาท ลุงเรียกตัวเองว่า ราษฎรบำนาญ ไม่ต้องพึ่งพิงเงินจากรัฐ

"เงิน 500 บาทที่หลวงให้ ลุงก็ไปเอา แต่ไปเอามาบริจาคต่อไห้เด็กๆ ลุงไปเอาเพื่อใช้สิทธิ์ของตัวเอง" ลุงไม่ปฎิเสธเงินรัฐ แต่สัมพันธ์กันอย่างมีศักดิ์ศรี เท่าเทียมกัน

ลุงอัมพร มีที่ 10 ไร่ ปลูกของที่กินได้ทุกอย่าง เพื่อการพึ่งตนเอง สร้างความมั่นคงในชีวิต สร้างหลักประกัน

"ลุง จ้างคนดูแลต้นไม้ ให้ค่าดูแลต้นไม้ต้นละ 3 บาท ใครปลูก 100 ต้นสิ้่นเดือนก็มาเอาค่าดูแลต้นไม้ 300 บาท มี 1000 ต้นก็จายให้ 3000 บาท จะได้เป็นต้นไม้ของชุมชน"

การพัฒนาจะหยุดนิ่งกับที่ไม่ได้ ทุกวันนี้แม้จะถูกคนภายนอกมองว่าประสบความสำเร็จ แต่ก็ยังต้องมีอะไรให้ทำต่ออีกไปเรื่อยๆตลอดชีวิต

"กินร่วมกัน ซื้อร่วมกัน ขายร่วมกัน พัฒนาร่วมกัน" นี่คือเคล็บลับความสำเร็จที่ลุงอัมพร มอบให้เราทุกคน