เพลงชาติสยามในอดีต

สมัย พ.ศ. ๒๔๗๕

ร่วมรำลึกวันชาติ ๒๔ มิถุนายน
ด้วยเพลงชาติไทยฉบับดั้งเดิม

     เพลงชาติไทย(สยาม)ในอดีต ประพันธ์ทำนองโดยพระเจนดุริยางค์ ใช้เป็นเพลงชาติไทยตั้งแต่ พ.ศ. 2475 (ในลักษณะไม่เป็นทางการ) โดยช่วงแรกใช้คำร้องที่ประพันธ์โดย ขุนวิจิตรมาตรา (สง่า กาญจนาคพันธุ์) ต่อมาปลายปี พ.ศ. 2476 รัฐบาลได้จัดการประกวดเนื้อร้องเพลงชาติ และประกาศรับรองเนื้อร้องที่แก้ไขเพิ่มเติมใหม่โดยขุนวิจิตรมาตรา และเนื้อร้องที่แต่งโดยนายฉันท์ ขำวิไล ซึ่งเป็นฉบับที่ชนะการประกวด เป็นเนื้อร้องเพลงชาติฉบับทางราชการ เมื่อวันที่ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2477

คำร้อง : ขุนวิจิตรมาตรา (บทที่ 1 และบทที่ 2)
ทำนอง : พระเจนดุริยางค์ (ปิติ วาทยะกร)
แต่งเมื่อ พ.ศ. 2475
แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2477

คำร้อง : นายฉันท์ ขำวิไล (บทที่ 3 และบทที่ 4)
ทำนอง : พระเจนดุริยางค์ (ปิติ วาทยะกร)
แต่งเมื่อ พ.ศ. 2477
ประกาศใช้เพิ่มเติมจากเนื้อร้องเดิมในปีเดียวกัน

"เมื่อเราเกิดมาเป็นชนชาติสยามหรือชาติไทย ด้วยบารมีของชาติ เราจึงมีชีวิต และใช้สัญชาติที่ทำให้เราอยู่ในโลกใบนี้ได้อย่างมีศักดิ์ศรี ได้รับโอกาสกระทำการใดๆ ได้หลายอย่างเท่าเทียมกับมนุษย์ชาติอื่นๆ ขอก้มกราบและระลึกถึงบรรพบุรุษชนชาติของเรา ที่ให้เรา มีที่อยู่ ที่กิน จนทุกวันนี้

ด้วยบารมีของชาติ เราจึงมีประเทศ เราจะพยายามในทุกทางเพื่อให้ชาวสยามหรือคนไทย รักชาติอย่างมีสติ ไม่รักเพื่อการสร้างภาพ ไม่รักเพื่อหวังผลประโยชน์ส่วนตนหรือญาติมิตร ไม่รักอย่างไม่มีเหตุผล เราไม่ต้องร้องเพลงชาติอย่างพร่ำเพรื่อ หรือเคารพชาติตามความนิยม แต่จะรัก เคารพ เทอดทูนชาติ และระทึกใจทุกครั้งที่จะเคารพต่อสัญญลักษณ์ของชาติในโอกาสสำคัญ ดุจชาติคือสิ่งศักดิ์สิทธิ์"